ÂLEMLER İÇİN RAHMET OLAN GÜZEL PEYGAMBERİMİZ!

Değerli Müminler

Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.) henüz dünyaya gelmeden önce, insanlar değer ölçülerini yitirmiş, yollarını şaşırmışlardı. Küfür ve şirk gönülleri karartmış, haksızlık hayatın bütün alanlarını kuşatmıştı. Sosyal hayat bozulmuş, ahlâkî değerler yozlaştırılmıştı. Akrabalık bağları koparılıyor, komşuluk hukuku ihlâl ediliyordu. Kadınlara insanî muâmele yapılmıyor, zâlimler mazlumları eziyor, emeğin hakkı verilmiyordu.  

Muhterem Kardeşlerim!

İşte Sevgili Peygamberimiz, karanlığın böylesine yoğun olduğu bir dönemde dünyayı şereflendiriyordu. Sapıklık, putperestlik ve hurafelerle kararan gönülleri, Kur'ân'ın nûruyla aydınlatıyor; insanlığı yalnızca, Allah'a kulluk etmeye çağırıyordu. Bu çağrıya kulak verenlere, sözün doğrusunu söylemeyi, emanete riâyet etmeyi, akrabalık bağlarını korumayı, komşularla iyi geçinmeyi ve kan dökmekten sakınmayı öğütlüyordu. Zina yapmaktan, yalan söylemekten, yetim malı yemekten, haksız kazanç sağlamaktan, namuslu insanlara iftira etmekten uzak durmayı emrediyor; insanları namaz kılmaya, oruç tutmaya, zekât vermeye, iyilik yapmaya, bireysel ve toplumsal sorumluluklarını yerine getirmeye davet ediyordu. Çünkü O, Yüce Kur'ân'ın ifadesiyle "alemlere rahmet olarak gönderilmiş"ti.(1) Bir hadislerinde; "Ben bir rahmet ve hidayet rehberiyim" (2) buyurmuş; müşriklere bedduâ etmesini teklif edenlere,"Ben lânet eden değil, âlemlere rahmet olarak gönderildim" diye cevap vermiştir.  

Çocuklara şefkat ve merhamet gösterilmesini istemiş; çocukları öperken birisinin; Ya Rasûlallâh, `Siz çocukları öper misiniz? Ben çocukları hiç öpmem' demesi üzerine; "Allah senin kalbinden şefkat ve merhameti çıkardıysa ben ne yapayım!" (3) diye bu kişiyi uyarmıştır. Bir savaş esnasında bir kaç çocuğun çarpışan iki taraf arasında kalıp öldüğünü görünce, bundan büyük üzüntü duymuş; "Ey Allah'ın Rasûlü, neden bu kadar üzülüyorsunuz, bunlar müşrik çocuklarıdır" diyenlere şu ibretli cevabı vermişlerdir; "Bunlar müşrik çocukları da olsa masumdurlar?Dikkat edin, çocuk öldürmeyin! Her insan tertemiz fıtrat üzere yaratılmıştır?" (4) Aynı şekilde ana-babaya, kadınlara, yaşlılara şefkat gösterilmesini ve iyi davranılmasını emretmiş; kişinin mü'min kardeşine tebessümde bulunmasının bile sadaka olduğunu belirtmişlerdir. Şüphesiz bütün bunlar o Yüce Peygamber'in âlemlere rahmet olarak gönderildiğini göstermektedir.

Saygıdeğer Müminler!

Sevgili Peygamberimiz'in "âlemlere rahmet oluşu" yalnızca insanlarla sınırlı kalmayıp, bütün canlıları kuşatmıştır. Bir hadislerinde; "Allah, merhametli olanlara rahmetiyle muamele eder. Öyleyse, sizler yeryüzündekilere merhamet edin ki, göktekiler de size merhamet etsinler..." (5)  buyurarak bütün varlıklara şefkatle muamele edilmesini istemişlerdir. Diğer bir hadislerinde de; "Haksız yere bir serçeyi bile öldürenden Yüce Allah kıyamet gününde hesap soracaktır" (6) buyurmuşlardır. Bir defasında açlıktan karnı sırtına yapışmış, yorgun ve bitkin duruma düşürülmüş bir deve görünce; "Konuşamayan bu hayvanlar hakkında Allah'tan korkun" (7)   buyurarak deve sahiplerini ikaz etmiştir. Yine kedisini aç bırakarak işkence eden bir kadının ilahi cezaya uğrayacağını bildirmiş, köpeğe yaptığı iyilik yüzünden de bir kişinin cennete gireceğini haber vermişlerdir. (8)

O halde Aziz Kardeşlerim, geliniz, bizler de Sevgili Peygamberimiz gibi; ailemiz, çocuklarımız, komşularımız, akrabalarımız, kısaca tüm insan ve canlılar için rahmet vesilesi olalım. Elimizle, dilimizle, iş ve icraatlarımızla çevremize faydalı olup, güven, huzur ve mutluluk verelim.

Sözlerimi, hutbemizin başında okuduğum âyet-i kerimenin meâliyle bitiriyorum:

    "(Ey Muhammed!) Seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik."

                                     Dr. Muhlis AKAR

                                   Din İşleri Yüksek Kurulu Uzmanı

_____________________

1- Enbiya 107

2- Dârimî, Sünen, "Mukaddime", 3.

3- Buhâri, Edep, 18.

4- Müsned, Ahmed İbn Hanbel, III/ 435.

5- Tirmizi, Birr 16; Ebû Dâvud, Edeb 58.

6- Nesâi, Dahâyâ, 42.

7- Ebu Davud, Cihad, 44.

8- Buhârî, Bed'ü'l-Halk, 16; Şirb, 9,Edeb, 27; Müslim, Enbiya, 54; Müslim, Selam, 153.