Söyleşirken Cebrâil ile kelâm
Geldi Refref önüne verdi selâm

Aldı ol şâh-ı cihânı ol zamân
Sidreden gitti ve götürdü hemân

Bir fezâ oldu o demde rûnümâ
Ne mekân var anda ne arz-u semâ

Kim, ne hâlidir, ne mâli, ol mahal
Akl ü fikr etmez o hâli fehmü hal

Ref' olup ol şâha yetmiş bin hicâb
Nûr-ı tevhîd açtı vechinden nikâb

Her birisinden geçerken îlerû
Emr olurdu Yâ Muhammed gel berû


Âşikâre gördü Rabbü'l-İzzetî
Âhiretde öyle görünür ümmeti

Dedi kim matlûb ü maksûdün benem
Sevdiğin cân ile mâbûdün benem

Gece gündüz işler isyân kamû
Korkarım ki yerleri ola tamû

Yâ İlâhî, hazretinden hâcetim
Bûdurur kim ola makbûl ümmetim"

Ya rasülallah

Hak-Teâlâdan erişdi bir nidâ:
Yâ Muhammed ben sâna kıldım atâ

Ümmetini sâna verdim ey habîb
Cennetîmi anlara kıldım nasîb

Zâtıma mir'at edindim zâtıni
Bîle yazdım âdım ile âdıni





Gel habîbim sâna aşık olmuşam
Cümle halkı sâna bende kılmışam

Ümmetin olduğumuz devlet yeter
Hizmetin kıldığımız izzet yeter!"

Yâ İlâhi, saklagıl îmânımız
Verelim îman ile tâ cânımız

Afvedüb isyânımız kıl rahmeti
Ol habîbin yûzü sûyû hörmeti

Sâna lâyık kullarınla hemdem et
Ehl-i derdin sohbetine mahrem et

Hem süleymân-ı fakîre rahmet et
Yoldaşın îmân makâmın cennet et

Yâ ilâhi, kılma bizi dâllîn
Bu dûâya cümleniz deyin âmîn

Ümmetinden râzı olsun ol muîn
Rahmetullâhi aleyhim ecmâin...