Fecr,
tan yerinin ağarması ve şafak manasına gelir.
Fecr sûresi, Leyl sûresinden sonra Mekke’de inmiştir, 30 âyettir.
Bu sûrede eski kavimlere ait kıssalar hatırlatılır.
İnsanoğlunun kötülüğe yönelmekte olduğu
belirtilerek bunun kötü sonucu, dünya hayatından sonraki
hayat ve oradaki durumlar kısaca anlatılır.
Bismillâhirrahmânirrahîm
1,
2, 3, 4, 5. Fecre, on geceye (haccın on gecesine), çifte
ve teke, (her şeyi karanlığı ile) örttüğü
an geceye yemin ederim ki, akıl sahibi için bunlarda
elbette bir yemin (değeri) var, değil mi?
Her
günün fecri, Zilhicce’nin on gecesi, müsbet ve menfî kutup
diye bilinen çiftlerden oluşan varlık âlemi, bunları
yaratan ve tek olan Allah, her şeyi örtüp yok gibi kılan
gece karanlığı yemine konu edilmiş, sonra da
bunların yemine değer şeyler olduğu vurgulanmıştır.
6,
7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14. Görmedin mi, Rabbin ne yaptı
Âd kavmine; direkleri (yüksek binaları) olan, ülkelerde
benzeri yaratılmamış İrem şehrine, o
vadide kayaları yontan Semûd kavmine, kazıklar (çadırlar,
ordular) sahibi Firavun'a! Ki onların hepsi ülkelerinde
azgınlık ettiler. Oralarda kötülüğü çoğalttılar.
Bu yüzden Rabbin onların üstüne azap kamçısı
yağdırdı. Çünkü Rabbin (her an) gözetlemededir.
Bazı
müfessirlere göre Firavun, yere dört kazık çaktırır,
işkence edeceği kimseleri ellerinden ve ayaklarından
bu kazıklara bağlatır, o şekilde işkence
edermiş. Onun için kendisine «zü’l-evtâd=kazıklar
sahibi» denilmiştir.
15.
İnsan var ya, Rabbi kendisini imtihan edip de ikramda
bulunduğunda ve bol nimet verdiğinde «Rabbim bana
ikram etti» der.
16.
Onu imtihan edip rızkını daralttığında
ise «Rabbim beni önemsemedi» der.
17,
18, 19, 20. Hayır! Doğrusu siz yetime ikram
etmiyorsunuz, yoksulu yedirmeye birbirinizi teşvik
etmiyorsunuz. Haram helâl demeden mirası yiyorsunuz. Malı
aşırı biçimde seviyorsunuz.
Cahiliye
devrinde Araplar, mirastan kadınlara, çocuklara ve yetimlere
pay vermezlerdi.
21,
22. Ama yeryüzü parça parça döküldüğü, Rabbin(in
emri) geldiği ve melekler saf saf dizildiği zaman (her
şey ortaya çıkacaktır).
23.
O gün cehennem getirilir, insan yaptıklarını
birer birer hatırlar. Fakat bu hatırlamanın ne
faydası var!
24.
(İşte o zaman insan:) «Keşke bu hayatım için
bir şeyler yapıp gönderseydim!» der.
25.
Artık o gün, Allah'ın edeceği azabı kimse
edemez.
26.O'nun
vuracağı bağı kimse vuramaz.
27,
28, 29, 30. Ey huzura kavuşmuş insan! Sen O'ndan hoşnut,
O da senden hoşnut olarak Rabbine dön. (Seçkin) kullarım
arasına katıl ve cennetime gir!
|